Ερωτήματα για τη νέα δανειακή σύμβαση

 Ακούσαμε με προσοχή τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας να μας λένε πόσα χρήματα θα πάρουμε, πόσα πολλά και ωραία δισεκατομμύρια θα δοθούν στη χώρα μας και εμείς οι «αχάριστοι» το σκεφτόμαστε. Λες και ήρθε ο Αι Βασίλης και μας μοιράζει χρήματα. Ότι το 2020 θα είμαστε ξανά στις αγορές (αρχικά είχαν πει το 2012 με το μνημόνιο 1). Ότι θα ξαναγυρίσει το χρέος στα επίπεδά του 2009.

Για να γίνει αυτό θα πρέπει όμως να υπογράψουμε μια νέα δανειακή σύμβαση, την οποία δεν έχουμε δει, δεν έχει δημοσιοποιηθεί (παρά ένα σχέδιο συμπερασμάτων της συνόδου των Βρυξελλών) και φυσικά δεν έχουμε δει καμία μελέτη σκοπιμότητας που να τεκμηριώνει την αποδοχή της συμφωνίας και τους κινδύνους της, καθώς και τι εναλλακτικές λύσεις ενδεχομένως έχουμε. Δεν μας λένε τι δεσμεύσεις θα έχει υπογράψει η χώρα για όλα αυτά τα νέα δάνεια;

Μάλιστα αρχικά μας ζητήθηκε να πάμε σε δημοψήφισμα χωρίς όμως να έχουμε επαρκή στοιχεία για το τι έπρεπε να μελετήσουμε. Τίθενται λοιπόν συγκεκριμένα ερωτήματα:

 -      Τι συνολικά νέα μέτρα θα πάρουν οι επόμενες κυβερνήσεις και με τι κυρώσεις σε περίπτωση αποτυχίας;

-       Πόση αποτιμάται η δημόσια περιουσία σήμερα, πόση θα είναι το 2012, σε ποια χέρια θα βρίσκεται, πού θα πηγαίνουν τα έσοδα από την εκμετάλλευση της και ποιο μέρος από αυτά θα πηγαίνει στο εγχώριο ΑΕΠ;

-        Η χώρα μας ενδέχεται να βιώσει περαιτέρω αρνητικές οικονομικές επιπτώσεις εξαιτίας της ευρύτερης ύφεσης ή λανθασμένης νομισματικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής κεντρικής τράπεζας (ΕΚΤ) ή κρίσης στο ευρώ λόγω αστοχιών σε άλλα κράτη της ένωσης. Το κόστος θα το πληρώσει και πάλι ο Ελληνικός Λαός;

-          Τις κρίσιμες και τελικές αποφάσεις θα τις λαμβάνει η Ελληνική κυβέρνηση ή η τρόικα;

-          Τι έσοδα θα έχει το Ελληνικό κράτος από τις εταιρίες που θα αποκρατικοποιηθούν (ποιες θα είναι αυτές;) και τι αποτίμηση θα έχουν αυτές οι εταιρίες σήμερα και στο μέλλον;

-          Τι μέσο και κατώτερο μισθό θα έχει ο Έλληνας σε δέκα χρόνια και ποιο είναι το βιοτικό επίπεδο στόχος;

-          Τι καταθέσεις έχουν σήμερα στις τράπεζες οι Έλληνες πολίτες και τι προβλέπεται να έχουν σε δέκα χρόνια;

-          Τι κατεύθυνση θα πάρει η χώρα μας και που θα πάνε αναλυτικά τα χρήματα των δανείων;

-          Ποιο είναι το αναπτυξιακό σχέδιο της χώρας, πώς θα αυξηθεί το ΑΕΠ και τι είναι εκείνο που θα αλλάξει για να αντιστραφεί η αρνητική πορεία της ύφεσης;

-          Τι δαπάνες θα πάνε υπέρ του στρατεύματος και αν στη διαπραγμάτευση μπήκε θέμα χρηματοδότησης της άμυνας μας από την Ε.Ε. που είναι και για δικιά της άμυνα; Ποιος θα αποφασίζει για τα μείζονα θέματα της εθνικής μας άμυνας;

-          Αν η Ευρωπαϊκή Ένωση, έχοντας και ιδία συμφέροντα θα μας επιτρέψει-προστατεύσει ώστε να εκμεταλλευτούμε τον ορυκτό μας πλούτο που βρίσκεται στις ΑΟΖ μας οι οποίες πρέπει να ανακηρυχθούν;

-          Σε περίπτωση χρεοκοπίας και εξόδου από το ευρώ μια σοβαρή κυβέρνηση πρέπει να έχει εναλλακτικό σχέδιο και όχι να κινδυνολογεί. Υπάρχει τέτοιο σχέδιο; Ποιο είναι αυτό; Τι προβλέπει; Τι ευθύνες υπάρχουν σε περίπτωση που δεν υπάρχει;

      -    Τι θα γίνει σε περίπτωση που η Ευρωζώνη διαλυθεί όχι λόγω Ελλάδος άλλα λόγω αγορών, λόγω επιλογών της, ή λόγω πιθανής αποχώρησης  της Γερμανίας; Οι συνέπειες μιας τέτοιας εξέλιξης θα είναι ολέθριες για όσους έχουν υιοθετήσει το ευρώ, ενώ εξαιρετικά ευνοϊκές για αυτούς που θα ναι εκτός. Κινδυνεύει η Ελλάδα να πληρώσει διπλά την κρίση αρχικά μένοντας στο ευρώ και στη συνέχεια πληρώνοντας τη διάλυση της ευρωζώνης;

            Το γεγονός πώς όλα τα παραπάνω ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα συνιστούν απόδειξη του ελλείμματος Δημοκρατίας, τόσο στη χώρα μας όσο και στην Ε.Ε. Ποιον εξυπηρετεί που ο πολίτης από τον οποίον ζητούνται θυσίες παραμένει ανενημέρωτος; Μήπως τελικά η Ε.Ε έχει εκτροχιαστεί από τους αρχικούς της στόχους και έχει μεταμορφωθεί σε ένα κεντρικά σχεδιασμένα γραφειοκρατικό μηχανισμό  στον οποίο ο πολίτης δεν έχει καμία πρόσβαση;

            Ας μην ξεχνάμε πώς η οικονομική πολιτική της Ε.Ε για κάθε χώρα μέλος, προδιαγράφεται στις Βρυξέλλες και είναι γνωστό πώς η Ελλάδα με την προσχώρηση της δέχτηκε την αποβιομηχάνιση της και δεσμεύτηκε να περιοριστεί μόνο στη ανάπτυξη του τουρισμού, γεγονός που αποσιωπάται επιμελώς  και  αντ’ αυτού πλασάρεται σαν αιτιολόγηση της χρεοκοπίας μας ότι «τα λεφτά τα έφαγαν» οι «κακοί δημόσιοι υπάλληλοι», οι «κακοί αγρότες», έστω και οι «κακοί πολιτικοί» κλπ.

            Τα ερωτήματα είναι σύνθετα, πολλά και δύσκολο να απαντηθούν.  Ως στελέχη επιχειρήσεων γνωρίζουμε ότι για να παρθεί μια απόφαση ή να εγκριθεί ένα σοβαρό επιχειρηματικό σχέδιο πρέπει να υπάρχει σαφές business plan. Να έχουν αναλυθεί τα υπέρ και κατά και ψύχραιμα να παρθούν οι κατάλληλες αποφάσεις. Παρακολουθούμε μια παρωδία, όπου δεν συζητούνται καθόλου οι λόγοι για τους οποίους πρέπει να αποφασίσουμε υπέρ ή κατά και αναλώνεται η δημόσια συζήτηση στην παραπολιτική.

            Είμαστε σταθερά υπέρ της Ενωμένης Ευρώπης. Μια Ευρώπη που να σέβεται την πολιτιστική ταυτότητα και τη διαφορετικότητα των λαών και των Εθνών, που θα σέβεται τους πολίτες της και τις Δημοκρατικές αρχές της. Αυτό άλλωστε ήταν το αρχικό όραμα της Ενωμένης Ευρώπης .

           Ως σκεπτόμενοι πολίτες περιμένουμε τις απαντήσεις.

Καραγιάννης Πασχάλης – Τραπεζικός

Πανώριας Γιώργος – Οικονομολόγος