powered by Agones.gr (Στοιχημα)
Powered By Blogger
English French German Spain Italian Dutch Russian Portuguese Japanese Korean Arabic Chinese Simplified

Το παλιό μνημόνιο του 1843

Διαβάστε τι έγινε στην ελληνική οικονομία το 1843, συγκρίνετε το με το σήμερα και θα αντιληφθείτε τι συμβαίνει στην παγκόσμια και στην ελληνική ιστορία, ανεξαρτήτως εποχών, προσώπων και ονομάτων. Η σύγκριση, μόνο ανατριχίλα μπορεί να προκαλέσει. Έχουμε και λέμε:
Το καλοκαίρι του 1843, η Ελλάδα έπρεπε να καταβάλει στις τράπεζες της Ευρώπης τα τοκοχρεολύσια παλιότερων δανείων που είχε πάρει η χώρα. Δυστυχώς τα λεφτά δεν είχαν πάει σε υποδομές που θα βοηθούσαν την κατεστραμένη ελληνική οικονομία, αλλά είχαν σπαταληθεί στους εμφυλίους της επανάστασης και στα λούσα του παλατιού και των Βαυαρών συμβούλων του στέμματος. (Σας θυμίζει τίποτα;)
Οι τόκοι που έπρεπε να καταβάλλονται κάθε χρόνο ήταν 7 εκατομμύρια δραχμές και ισοδυναμούσαν με το μισό τών συνολικών εσόδων του ελληνικού κράτους που έφταναν μετά βίας τα 14 εκατομμύρια ετησίως. Στην πραγματικότητα, με την καταβολή των τόκων δεν περίσσευε τίποτα να επενδυθεί προς όφελος του ελληνικού λαού. (Αυτό μήπως;)
Την άνοιξη του 1843, η κυβέρνηση παίρνει μέτρα λιτότητας, τα οποία όμως δεν αποδίδουν τόσο ώστε να συγκεντρωθούν τα απαιτούμενα για την ετήσια δόση χρήματα. Έτσι, τον Ιούνιο του 1843, η ελληνική κυβέρνηση ενημερώνει τις ξένες κυβερνήσεις ότι αδυνατεί να καταβάλει το ποσό που χρωστάει και ζητά νέο δάνειο από τις μεγάλες δυνάμεις, ώστε να αποπληρώσει τα παλιά. Αυτές αρνούνται κατηγορηματικά. (Βρε κάτι συμπτώσεις...)
Αντί να εγκρίνουν νέο δάνειο, εκπρόσωποι των τριών μεγάλων δυνάμεων (Αγγλία-Γαλλία-Ρωσία) κάνουν μια διάσκεψη στο Λονδίνο για το ελληνικό χρέος και καταλήγουν σε καταδικαστικό πρωτόκολλο. Οι πρεσβευτές των μεγάλων δυνάμεων με το πρωτόκολλο στο χέρι, παρουσιάζονται στην ελληνική κυβέρνηση και απαιτούν την ικανοποίηση του.
Αρχίζουν διαπραγματεύσεις ανάμεσα στα δύο μέρη και μετά από έναν μήνα υπογράφουν μνημόνιο (!), σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα πρέπει να πάρει μέτρα ώστε να εξοικονομήσει μέσα στους επόμενους μήνες το αστρονομικό επιπλέον ποσό των 3,6 εκατομμυρίων δραχμών, που θα δοθούν στους δανειστές της. (Πάμε πάλι απ' την αρχή. Σας θυμίζει τίποτα;)
Για να είναι σίγουροι ότι το μνημόνιο θα εφαρμοστεί κατά γράμμα, οι πρεσβευτές απαιτούν να παραβρίσκονται στις συνεδριάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου που θα εγκρίνει τα μέτρα και να παίρνουν ανά μήνα λεπτομερή κατάσταση της πορείας εφαρμογής τους, αλλά και των ποσών που εισπράττονται. (Τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει...)
Για να μην πολυλογώ, σας αναφέρω τα βασικά μέτρα που επέβαλε η κυβέρνηση μέσα στο 1843 σε εφαρμογή του τότε μνημονίου.
Κάθε ομοιότητα με την εποχή μας είναι εντελώς τυχαία και πέραν των προθέσεων του ιστορικού:
1. Απολύθηκε το ένα τρίτο των Δημοσίων υπαλλήλων και μειώθηκαν 20% οι μισθοί όσων παρέμειναν.
2. Σταμάτησε η χορήγηση συντάξεων, που τότε δεν δίνονταν στο σύνολο του πληθυσμού αλλά σε ειδικές κατηγορίες.
3. Μειώθηκαν κατά 60% οι στρατιωτικές δαπάνες, μειώθηκε δραστικά ο αριθμός των ενστόλων και αντί για μισθό οι στρατιωτικοί έπαιρναν χωράφια.
4. Επιβλήθηκε προκαταβολή στην είσπραξη του φόρου εισοδήματος και της "δεκάτης", που ήταν ο φόρος για την αγροτική παραγωγή.
5. Αυξήθηκαν οι δασμοί και οι φόροι χαρτοσήμου.
6. Απολύθηκαν όλοι οι μηχανικοί του Δημοσίου και σταμάτησαν όλα τα δημόσια έργα.
7. Καταργήθηκαν εντελώς όλες οι υγειονομικές υπηρεσίες του κράτους.
8. Απολύθηκαν όλοι οι υπάλληλοι του εθνικού τυπογραφείου, όλοι οι δασονόμοι, οι δασικοί υπάλληλοι και οι μισοί καθηγητές πανεπιστημίου.
9. Καταργήθηκαν όλες οι διπλωματικές αποστολές στο εξωτερικό.
10. Νομιμοποιήθηκαν όλα τα αυθαίρετα κτίσματα και οι καταπατημένες "εθνικές γαίες" με την πληρωμή προστίμων νομιμοποίησης.
11. Περαιώθηκαν συνοπτικά όλες οι εκκρεμείς φορολογικές υποθέσεις με την καταβολή εφάπαξ ποσού.
Δεν είναι ανατριχιαστικά όμοια με την εποχή μας; Είδατε που οι οικονομικές συνταγές λιτότητας είναι σαν το παλιό καλό κρασί; Ίδιες, αιώνιες, ανυπόφορες.
Κι επειδή ξέρω ότι θα ρωτήσετε "τι πέτυχαν με όλα αυτά;", σας απαντώ: Ο κόσμος εξαθλιώθηκε για μεγάλο διάστημα, οι ξένοι πήραν ένα μέρος των χρημάτων τους, η χώρα είδε κι έπαθε να συνέλθει, αλλά φαλίρισε ξανά μετά από πενήντα ακριβώς χρόνια, με το "Κύριοι, δυστυχώς επτωχεύσαμεν" του Χαριλάου Τρικούπη το 1893.
Πάντως, το συγκεκριμένο μνημόνιο του 1843, από πολλούς ιστορικούς θεωρείται μία από τις σοβαρότερες αφορμές για το ξέσπασμα της επανάστασης της 3ης Σεπτέμβρη 1843, που έφερε Σύνταγμα στη χώρα.
Περισσότερα: http://http://www.blogger.com/www.schizas.com/site3/index.php?option=com_content&view=article&id=27264:2010-10-22-170000&catid=50:mathaino-tin-ellada&Itemid=337#ixzz13SgIornY

Ερωτευμένα άβαταρ

ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΝΑΖΗΤΟΥΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΣΤΟΝ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ «ΠΛΑΝΗΤΗ ΠΑΝΔΩΡΑ» ΚΑΠΟΙΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ ΡΟΛΩΝ. ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΤΕΛΙΚΑ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΥΤΥΧΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΕΙΚΟΝΙΚΟ ΚΟΣΜΟ;




Της Γωγώς Καρκάνη
Γνωρίστηκαν στην κορυφή ενός καταρράκτη με θέα μια καταπράσινη κοιλάδα. Στο πρώτο τους ραντεβού, που κράτησε 12 ώρες, έκαναν τα πιο τρελά και ονειρεμένα πράγματα: εκείνος την πήγε σε ένα κάστρο πάνω σε έναν λόφο, την οδήγησε στη σάλα με το μεγάλο τζάκι, πάτησε το μυστικό κουμπί και μεταφέρθηκαν μαζί σε έναν βελούδινο εξώστη, στο κέντρο του οποίου δέσποζε ένας τεράστιος κόκκινος καναπές. Τότε πέρασε από το μυαλό της μια ανησυχητική σκέψη: «Με έφερε κατευθείαν στην ερωτική φωλιά του γιατί δεν θέλει τίποτα περισσότερο από μια επιπόλαια σχέση». Ομως το μόνο που έκαναν ηταν να καίσουν σε ενα καναπέ και να μιλανε με τις ώρες...
- Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σε μία ερωτική σχέση που αναπτύσσεται σε διαδικτυακό παιχνίδι ρόλων και σε μία της πραγματικής ζωής;
«Στον εικονικό κόσμο ενός παιχνιδιού ρόλων τα πάντα είναι μια αντανάκλαση της πραγματικής ζωής ή του πώς θα ήθελε ο καθένας να είναι η πραγματική του ζωή. Εκεί έχεις μεγαλύτερη ελευθερία να επιλέξεις το τι ακριβώς θέλεις να κάνεις και ποιος θέλεις να είσαι. Ετσι, όταν συνάπτεις μια ερωτική σχέση, μπορείς να ζήσεις την ψευδαίσθηση που ίσως πάντα αναζητούσε το υποσυνείδητό σου. Να υλοποιήσεις κατά κάποιον τρόπο τα όνειρα, τις κρυφές επιθυμίες σου. Τι κι αν στην πραγματική ζωή έχεις κάποια σωματική μειονεξία και δεν σε φλερτάρει κανένας; Με το άβατάρ σου μπορείς να γίνεις ερωτεύσιμος. Οταν επιστρέφεις στην πραγματική ζωή, όμως, στο πραγματικό κρεβάτι, στον πραγματικό σύντροφό σου, η ματαίωση είναι ακόμη μεγαλύτερη, το σεξ κατώτερης ποιότητας, η ζωή πιο καταθλιπτική».
- Μπορεί μια ερωτική σχέση σε ένα παιχνίδι ρόλων να μας καλύψει συναισθηματικά;
«Μπορεί να καλύψει βραχυπρόθεσμα τον παίκτη. Ομως η πραγματική ζωή χρειάζεται επαφή, συμβίωση, κοινές παραστάσεις, κοινά ενδιαφέροντα, κοινή καθημερινότητα. Χιλιάδες άνθρωποι σε όλον τον κόσμο έχουν μετατρέψει, δυστυχώς, το Second Life στη μοναδική σχεδόν ζωή τους, χάνοντας τον χρόνο τους σε ένα σύμπαν όπου δεν υπάρχουν αγγίγματα, χάδια, αγκαλιές, καθαρός αέρας, η μυρωδιά της βροχής και της θάλασσας».
- Πότε μια ερωτική σχέση στο διαδίκτυο ξεφεύγει από το «φυσιολογικό» και αγγίζει τα όρια της ψυχοπαθολογίας;
«Τις βαθιές επιθυμίες που εκφράζουμε μέσω ενός διαδικτυακού παιχνιδιού ρόλων δεν θα μπορούσαμε να τις εντάξουμε στα θέματα της ψυχοπαθολογίας, διότι δεν μιλάμε για πραγματική ζωή αλλά για ένα παιχνίδι όπου όλα επιτρέπονται. Ούτως ή άλλως, στο Second Life τίποτα δεν είναι αληθινό, “φυσιολογικό”· το συγκεκριμένο παιχνίδι είναι μια απόδραση από τη σκληρή πραγματικότητα, σε αυτό μπορούμε να εκτονώσουμε όλες τις επιθυμίες μας, συνειδητές ή ασυνείδητες, ώστε να είμαστε πιο κατεσταλμένα όντα στην καθημερινότητά μας».
- Στο πλαίσιο μιας ψυχοθεραπείας, σε ποια περίπτωση θα συμβουλεύατε τον ασθενή να διακόψει μια ερωτική σχέση στο διαδίκτυο και σε ποια περίπτωση θα τον ενθαρρύνατε να τη συνεχίσει;
«Πολλοί άνθρωποι οι οποίοι δεν έχουν καλή σεξουαλική ζωή ή έχουν ανύπαρκτη ερωτική ζωή καταφεύγουν σε τέτοιου είδους λύσεις. Χτίζουν το σπιτικό των ονείρων τους και βρίσκουν τον σύντροφο των ονείρων τους, ο οποίος στην πραγματικότητα λίγο απέχει από τον δικό τους σύντροφο, αλλά παρουσιάζεται ως ιδανικός παρτενέρ, καθώς ξεφεύγει κι εκείνος από τη δική του καθημερινότητα. Ετσι η σχέση με τον αληθινό σύντροφο υποβαθμίζεται και μερικές φορές απαξιώνεται, γιατί κάπου μέσα στο διαδίκτυο υπάρχει ο “τέλειος εραστής”. Οταν όμως το παιχνίδι έχει πλέον υποκαταστήσει την πραγματική ζωή, όταν παραμελείται ο περιβάλλων κόσμος, τότε το Ιντερνετ γίνεται πλέον εθιστικό και απειλητικό. Αν ο ψυχολόγος ενθάρρυνε τον θεραπευόμενο να συνεχίσει το παιχνίδι, θα ήταν σαν να αποδεχόταν την απόσυρση, τη φυγή από την πραγματική ζωή».
- Τι θα συμβουλεύατε κάποιον που αποφασίζει να δοκιμάσει ένα παιχνίδι στο διαδίκτυο για να βρει ερωτικό σύντροφο, απογοητευμένος από άλλες εναλλακτικές επιλογές;
«Η προσπάθεια ανεύρεσης ερωτικού συντρόφου μέσω ενός εικονικού κόσμου ενέχει πολλές απογοητεύσεις και ματαιώσεις. Κανένας δεν μπορεί να υποκαταστήσει μια αληθινή σχέση με μια εικονική. Σύμφωνοι, η απογοήτευση, όπως και η ματαίωση, είναι μέρος της ζωής. Ομως στη φύση του ανθρώπου είναι και η εξερεύνηση, η προσπάθεια, ο αγώνας. Ολες οι σχέσεις κατακτώνται με κόπο και χρόνο, όχι με ένα κλικ στον υπολογιστή».


Διαβάστε περισσότερα: http://rc-cafe.blogspot.com/2010/10/blog-post_2770.html#ixzz13OW1V0K6

Χυμός Λεμονιού - 10.000 φορές ισχυρότερος από τη Χημειοθεραπεία;;;

Ο Χυμός του Λεμονιού είναι 10.000 φορές ισχυρότερος από τη Χημειοθεραπεία και σκοτώνει 11 ειδών Καρκινογόνα Κύτταρα! Σας το μεταφέρω απλά. Όσοι είναι του...

ιατρικού κλάδου ή γνωρίζουν αντίστοιχα, ας τους το μεταδώσουν. Ίσως να υπάρχει αλήθεια και σκοπιμότητα ταυτόχρονα. Οι ωφελιμότητες του λεμονιού. Το λεμόνι, είναι ένα θαυματουργό προϊόν στο να σκοτώνει τα καρκινογόνα κύτταρα.
Είναι 10.000 φορές ισχυρότερο από τη χημειοθεραπεία, γιατί δεν το αποδεχόμαστε αυτό; Διότι υπάρχουν οργανισμοί που ενδιαφέρονται να ανακαλύψουν μια συνθετική ουσία, που να τους επιτρέπει να αποκτήσουν κέρδη φανταστικά!
Για αυτό και από τώρα μπορείς προκαταβολικά να βοηθήσεις έναν φίλο που το χρειάζεται, επιτρέποντάς του να πληροφορηθεί ότι του είναι χρήσιμο να πιει χυμό λεμονιού για την πρόληψη της ασθένειας. Η γεύση του είναι ευχάριστη και φυσικά δεν προξενεί τις φοβερές επιδράσεις της χημειοθεραπείας. Και εφόσον έχει την δυνατότητα να το πράξεις, φύτεψε μια λεμονιά στον κήπο σου. Όλα τα μέρη του είναι ωφέλιμα. Την επόμενη φορά που επιθυμείς να πιεις χυμό, ζήτα φυσικό χυμό λεμονιού χωρίς συντηρητικά. Πόσα άτομα πεθαίνουν ενώ το μυστικό αυτό παραμένει φυλαγμένο, με καχυποψία, ώστε να μη θέσει σε κίνδυνο τα κέρδη εκατομμυρίων των μεγάλων φαρμακευτικών επιχειρήσεων!
Όπως γνωρίζετε πολύ καλά, η λεμονιά είναι χαμηλή. Δεν καταλαμβάνει μεγάλο χώρο. Όλοι τη γνωρίζουν σαν λεμονιά. Το φρούτο του είναι ένα κιτρικό προϊόν με διαφορετικές όψεις, το εσωτερικό του μπορεί να φαγωθεί άμεσα ή να επεξεργαστεί για την παραγωγή ποτών, αναψυκτικών, γλυκισμάτων κλπ. Το σημαντικό σε αυτό το φυτό οφείλεται στα ισχυρά αντικαρκινογόνα αποτελέσματά του. Και ακόμα και εάν του αποδίδονται περισσότερες χημικές ιδιότητες, το σημαντικότερο αυτού είναι δράση του πάνω στις κύστες και τους όγκους. Το φυτό αποτελεί μια θεραπευτική αγωγή για τον καρκίνο, δοκιμασμένο σε καρκίνους όλων των μορφών. Υπάρχουν ορισμένοι που το συνιστούν για όλες τις μορφές καρκίνου. Επιπλέον το θεωρούν σαν έναν παράγοντα αντιμικροβιακού ευρέος φάσματος, κατά των μολύνσεων των βακτηριδίων και όγκων, ικανό στην καταπολέμηση των εσωτερικών παρασίτων και σκουληκιών, ρυθμιστή τη υψηλής αρτηριακής πίεσης, είναι αντικαταθλιπτικό και καταπολεμά το άγχος και τις νευρικές διαταραχές.
Η πηγή αυτής της πληροφορίας είναι εντυπωσιακή: προέρχεται από έναν εκ των μεγαλύτερων φαρμακευτικών εταιρειών στον κόσμο που διαβεβαιώνει ότι μετά από 20 χρόνια εργαστηριακών μελετών, που πραγματοποιήθηκαν από το 1970 και συνακόλουθα έτη.
Τα εξαχθέντα συμπεράσματα ήταν: καταστρέφει τα καρκινογόνα κύτταρα 12 τύπων καρκίνων, συμπεριλαμβανομένων, του εντέρου κόλον, του στήθους, του προστάτη, των πνευμόνων και του παγκρέατος. τα χημικά συστατικά του δένδρου κατέδειξαν ότι δρα 10.000 καλύτερα στην επιβράδυνση ανάπτυξης των καρκινογόνων κυττάρων από το φαρμακευτικό προϊόν adriamycin, ένα χημειοθεραπευτικό φαρμακευτικό προϊόν, που χρησιμοποιείται συνήθως στον κόσμο όλο.
Το πλέον εντυπωσιακό της θεραπείας είναι ότι με τον εξαγόμενο χυμό λεμονιού καταστρέφονται μόνον τα καρκινογόνα κύτταρα και δεν επιδρά στα υγιή. Το κείμενο κυκλοφόρησε από το Ινστιτούτο των Επιστήμων Υγείας, llc 819n, Charles Street, Βαλτιμόρη, MD 1201.
(Σημείωση «ID») Το αναδημοσιεύουμε γιατί και αν δεν αληθεύουν τα συγκεκριμένα στοιχεία, το λεμόνι δεν βλάπτει. Η καχυποψία του κοινού όσον αφορά τις προθέσεις των μεγάλων πολυεθνικών δεν έχει αυξηθεί τυχαία τα τελευταία 30 χρόνια. Υπήρξαν ζωντανά παραδείγματα Εγκληματικών Ενεργειών κατά της Ανθρωπότητας από αρκετές Φαρμακοβιομηχανίες, μερικές από τις οποίες τελικά στις ΗΠΑ, κατηγορήθηκαν και καταδικάστηκαν. Οι καπνοβιομηχανίες είναι ένα παράδειγμα. Το ίδιο συνέβη με τις ορμόνες. Οι Φαρμακοβιομηχανίες έπεισαν του γιατρούς ότι οι ορμόνες βελτιώνουν την εμφάνιση της γυναίκας μετά την εμμηνόμαυση, με αποτέλεσμα εκατομμύρια γυναίκες στις ΗΠΑ για πάνω από 20 χρόνια να φορτώνουν τον οργανισμό τους με περιττές ορμόνες και με αποτέλεσμα ο αριθμός των καρκινογεννήσεων στις συγκεκριμένες γυναίκες να εκατονταπλασιαστεί και να πεθάνουν εκατομμύρια γυναίκες! Έπρεπε δηλαδή, να πεθάνουν τόσα εκατομμύρια γυναίκες για να παραδεχτούν τελικά, ότι οι ορμόνες παράγουν καρκινογενήσεις; Υπάρχουν πολλές πανεπιστημιακές μελέτες οι οποίες «πνίγονται» από τις Φαρμακοβιομηχανίες, που στηρίζουν ότι υπάρχουν εναλλακτικές θεραπείες του καρκίνου, αντί της χημειοθεραπείας, όμως τα κέδρη από τη διάθεση αυτού του χημικού φαρμάκου είναι τεράστια! )

Πηγή: insurancedaily.gr

aiora-blog

Τα χειρότερα κέρινα ομοιώματα ever

Σε ποιον ανήκει το χρυσό… βατόμουρο της κέρινης δημιουργίας; Στον Ζακ Έφρον, τον Μπραντ Πιτ, την Αντζελίνα Τζολί ή στους Μπέκαμ;

Μερικές φορές τα κέρινα ομοιώματα των διασήμων είναι απίστευτα. Μια επίσκεψη, άλλωστε, στο μουσείο Μαντάμ Τισό στο Λονδίνο μπορεί να επιβεβαιώσει ότι πολλές δημιουργίες φέρουν ανατριχιαστική ομοιότητα με τα αυθεντικά πρόσωπα που απεικονίζουν.
Ωστόσο, δεν είναι όλοι τόσο τυχεροί. Για παράδειγμα, το βελτιωμένο ομοίωμα του Ζακ Έφρον δεν είναι τόσο τιμητικό για εκείνον. Όσο για τον Μπραντ Πιτ και την Αντζελίνα Τζολί, έχουν πλέον μείνει στην ιστορία ως κλασικές κέρινες αποτυχίες.
Δείτε την ακόλουθη γκάλερι με τις λιγότερο κολακευτικές δημιουργίες που έχουν ποτέ αποκαλυφθεί.

Ζακ Έφρον



Μπραντ Πιτ και Αντζελίνα Τζολί



Κάιλι Μινόγκ

Ντέιβιντ και Βικτόρια Μπέκαμ



Μάικλ Τζάκσον


Πρίγκιπας Ουίλιαμ



Λίντσεϊ Λόχαν



Σάιμον Κάουελ



Τζένιφερ Λόπεζ



MSN








Οι ασυνήθιστες ξένες γλώσσες κατά της νεανικής ανεργίας


Περισσότεροι από 630.000 μαθητές φοιτούν στα φροντιστήρια ξένων γλωσσών, που πλησιάζουν τις 7. 500 σ΄ολόκληρη τη χώρα. Όπως σχολιάζουν καθηγητές, το ενδιαφέρον των Ελλήνων για τις ξένες γλώσσες ήταν ανέκαθεν μεγάλο. Οι Ελληνες, άλλωστε, κατέχουν τις πρώτες θέσεις παγκοσμίως στον αριθμό των ξένων γλωσσών που μιλούν.

Αν, όμως, κάποτε η εκμάθηση μιας γλώσσας, όπως των κινεζικών, ρωσικών, ή τουρκικών ήταν πολυτέλεια και εξυπηρετούσε μόνον προσωπικές επιθυμίες, τώρα η κατάσταση έχει αλλάξει. Σε καιρούς οικονομικής κρίσης και ανεργίας, οι νέοι επιζητούν ολοένα και περισσότερες γνώσεις, δεξιότητες και πτυχία, για να δημιουργήσουν «πλούσια» βιογραφικά.
Η συγκεκριμένη ανάγκη έχει ωθήσει πολλούς στην παρακολούθηση κινεζικών. Έναν μήνα μετά την έναρξη των μαθημάτων, οι ιδιοκτήτες φροντιστηρίων ξένων γλωσσών, που διαθέτουν εκπαιδευτικό προσωπικό και για κινεζικά, υποστηρίζουν ότι έχει παρατηρηθεί μικρή αύξηση των μαθητών σε σύγκριση με τη συνολικότερη μείωση των εγγραφών σε φροντιστήρια, όπως και σε ιδιωτικά σχολεία, λόγω της οικονομικής κρίσης.
Αλλά και οι εργαζόμενοι, που παρακολουθούν ξένες γλώσσες, είτε επειδή θέλουν ένα ακόμη προσόν στο βιογραφικό τους, είτε επειδή η δουλειά απαιτεί αυτή τη γνώση, δεν είναι λίγοι. Δεδομένων, μάλιστα, των πρόσφατων συμφωνιών Ελλάδας και Κίνας, πολλοί εκτιμούν ότι το ενδιαφέρον των Ελλήνων για την εκμάθηση της κινεζικής γλώσσας θα ενταθεί.
Ο υπεύθυνος μεγάλης αλυσίδας φροντιστηρίων ξένων γλωσσών στην Ελλάδα, Θανάσης Τσαρμανίδης, επισημαίνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ:
«Οι Ελληνες σε ηλικία 25 ετών σε μεγάλο ποσοστό κατέχουν ήδη δύο ξένες γλώσσες. Έτσι, αμέσως μετά αρχίζουν να σπουδάζουν μία τρίτη γλώσσα και από το 2007 και μετά, που η Κίνα έρχεται στο προσκήνιο και λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων του 2008, βλέπουμε αύξηση των μαθητών της γλώσσας αυτής».
«Δεν είναι "μόδα" τα κινεζικά. Είναι μία ακόμη προσπάθεια για να βρει ένας νέος άνθρωπος δουλειά», λέει η νεαρή Λήδα Κοκκίνη, που ολοκλήρωσε τις σπουδές της σε ελληνικό πανεπιστήμιο και τώρα πια ακολουθεί μεταπτυχιακές σπουδές στον τομέα της δημοσιογραφίας και επικοινωνίας στο Πανεπιστήμιο του Πεκίνου.
Από πολύ μικρή ηλικία, η Λ. Κοκκίνη είχε αρχίσει να παρακολουθεί μαθήματα κινεζικών, στην Ελλάδα, διότι πίστευε πως θα ήταν ένα επιπλέον προσόν για ευκολότερη εξεύρεση εργασίας, όποιες κι αν ήταν οι σπουδές της στο μέλλον. Η πραγματικότητα, όμως, τη διέψευσε μερικώς κι αυτό διότι στην Ελλάδα δεν κατάφερε -ακόμη τουλάχιστον- να βρει δουλειά. «Τελικά, είναι ευκολότερο να βρω δουλειά στη Κίνα, καθώς ήδη έχουν αρχίσει να εμφανίζονται επιχειρήσεις Ελλήνων, που αναζητούν συμπατριώτες τους, οι οποίοι να μιλούν τα κινεζικά και να μπορούν να συνεννοούνται». Μικρό διάλειμμα στις σπουδές της έκανε πέρσι με την ελπίδα να επιστρέψει στην Ελλάδα και να ψάξει για δουλειά. Δεν κατάφερε να βρει κάτι αξιόλογο κι επέστρεψε στην Κίνα, όπου εργάζεται στη Σαγκάη ολοκληρώνοντας παράλληλα το μεταπτυχιακό της.
Σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Παιδείας, οι επιπλέον γλώσσες, που μαθαίνουν σήμερα οι Έλληνες, είναι κινεζικά, βουλγαρικά, ρωσικά, τουρκικά, σερβικά και αραβικά. Οι περισσότεροι απ΄αυτούς, όμως, γνωρίζουν ήδη μία ή δύο από τις βασικές γλώσσες, αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά και ισπανικά. Ιδιαίτερα τα ισπανικά, τα τελευταία χρόνια συγκεντρώνουν τις προτιμήσεις μεγάλης μερίδας των Ελλήνων, ενώ και τα τουρκικά σημειώνουν άνοδο.
«Μία ερμηνεία είναι το ότι οι σχέσεις μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων έχουν βελτιωθεί και παράλληλα, έχουν αρχίσει να αναπτύσσονται και οι εμπορικές συναλλαγές μεταξύ των δύο χωρών. Τελευταία θα μπορούσα να πω ότι τα τουρκικά έχουν γίνει "μόδα" στην Ελλάδα, ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι, που τα διδάσκονται για καθαρά τουριστικούς λόγους», λέει ο κ. Τσαρμανίδης.
Το γεγονός ότι οι Ελληνες διαθέτουν περισσότερα από 590 εκατ. ευρώ τον χρόνο για ξένες γλώσσες, εκτιμούν οι εκπαιδευτικοί ότι δείχνει την «πολυγλωσσία» που υπάρχει στην Ελλάδα, και συγχρόνως τις ελλείψεις του εκπαιδευτικού συστήματος της χώρας.
Φέτος, το υπουργείο Παιδείας θέλοντας να «θεραπεύσει» την «πληγή» των οικογενειών, που αιμορραγούν οικονομικά για πάσης φύσεως φροντιστήρια, εισήγαγε τη διδασκαλία της αγγλικής γλώσσας από την πρώτη τάξη του δημοτικού. Έτσι, αναμένεται να διαμορφωθεί μία γενιά ανθρώπων, οι οποίοι ολοκληρώνοντας την υποχρεωτική εκπαίδευση είναι πιθανό να κατέχουν σε καλό επίπεδο δύο ξένες γλώσσες, βασικό προσόν για την εξέλιξή τους σε επαγγελματικό επίπεδο, αλλά και γενικά σε μορφωτικό.
Στην Πανεπιστημιακή Λέσχη της Αθήνας, όπου διδάσκονται από σουαχίλι μέχρι ρωσικά, παρατηρείται μικρή αύξηση των «μαθητών» της κινεζικής γλώσσας, ωστόσο, κινεζικά αρχίζουν πλέον να μαθαίνουν παιδιά μόλις 8 και 9 ετών.
«Δεν ξέρω αν αυτό είναι μια επιθυμία των γονιών για να είναι τα παιδιά τους διαφορετικά από τα άλλα», λέει ο κ. Τσαρμανίδης και συνεχίζει: «Το φαινόμενο της "αγάπης" των κινεζικών άρχισε έναν χρόνο πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου και πολλοί ιδιοκτήτες φροντιστηρίων ενέταξαν τη γλώσα στο πρόγραμμά τους, περιμένοντας το μεγάλο "μπαμ". Ωστόσο, η αύξηση της εκμάθησης κινεζικών δεν είχε την έκταση που αναμέναμε. Τώρα, όμως, με τις συμφωνίες που έχουν υπογραφεί μεταξύ Κίνας και Ελλάδας, πιστεύω ότι θα έχουμε περισσότερους μαθητές».
Πολλοί θεωρούν ότι ανασταλτικός παράγοντας εκμάθησης της κινεζικής είναι το γεγονός ότι η φιλοσοφία της γλώσσας είναι εντελώς διαφορετική απ΄ όσα γνωρίζουμε. Θεωρείται δύσκολη και περίπλοκη.
«Παρ΄ ολ΄ αυτά, αν κάποιος μάθει μια σειρά ιδεογραμμάτων θα είναι ευκολότερο να συνεχίσει για να ολοκληρώσει το επίπεδο συνεννόησής του», εξηγεί η Λ. Κοκκίνη.
«Χρειάζονται τουλάχιστον έξι μήνες με σχετικά εντατικά μαθήματα για να πούμε ότι κάποιος μπορεί να συνεννοηθεί, να καταλάβει και να τον καταλάβουν στα κινεζικά», προσθέτει ο κ. Τσαρμανίδης.
Η οικονομική κρίση δεν θα μπορούσε να αφήσει έξω τις επιθυμίες των Ελλήνων για εκμάθηση ξένων γλωσσών. Έτσι, παρατηρείται ήδη μείωση εγγραφών μεταξύ 10% και 30% στα φροντιστήρια ξένων γλωσσών.
Πόσο κοστίζει, όμως, το φροντιστήριο για την εκμάθηση μίας γλώσσας, όπως τα κινεζικά, ή τα τουρκικά;
Για να φτάσει κάποιος σ΄ενα ικανοποιητικό επίπεδο χρειάζεται τρία με τέσσερα χρόνια χαλαρού ρυθμού παρακολούθησης και διαβάσματος. Δηλαδή, περίπου δύο ώρες την εβδομάδα. Αυτό το πρόγραμμα κοστίζει, κατά μέσο όσο, περί τα 390 ευρώ το χρόνο ανάλογα με το φροντιστήριο. Αν, όμως, οι ώρες υπερδιπλασιαστούν, τα δίδακτρα φτάνουν τα 800 ευρώ το χρόνο, ενώ απαιτούνται λιγότερο από τέσσερα χρόνια για να επιτευχθεί ένα ικανοποιητικό επίπεδο γνώσης.
Σύμφωνα με τους ιδιοκτήτες φροντιστηρίων, η πλειονότητα εκείνων, οι οποίοι σπεύδουν να μάθουν μία ασυνήθιστη γλώσσα είναι νέοι μεταξύ 18 και 25 χρόνων, ενώ οι περισσότεροι από τους ευρισκόμενους σε ηλικίες κοντά στα 30, που πηγαίνουν σε φροντιστήριο, χρειάζονται τη συγκεκριμένη γλώσσα για τη δουλειά τους.
Ένα ακόμη κίνητρο που ενδεχομένως θα οδηγήσει πολλούς στην εκμάθηση ξένων γλωσσών, είναι η πιστοποίηση των γνώσεων, που θα εφαρμοστεί πλέον και στην Ελλάδα, μέσω του ειδικού Κέντρου του υπουργείου Παιδείας, το οποίο θα πιστοποιεί κάθε γνώση που κάποιος αποκτά, σε οποιαδήποτε ηλικία, διευκολύνοντας έτσι και τη συνέχιση των σπουδών σε ανώτερο επίπεδο.


ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

Qui tacet consentit*: Η συνείδηση των στενοχωρημένων

Θεόδωρος Κουτρούκης

«Μαζί τα φάγαμε» δήλωσε πρόσφατα υψηλόβαθμο κυβερνητικό στέλεχος επιχειρώντας να κατανείμει τις ευθύνες για την εκτόξευση του δημόσιου χρέους και τα φαινόμενα διασπάθισης του δημόσιου χρήματος.

Εκ πρώτης όψεως η διαπίστωση αυτή δεν φαίνεται παράλογη. Μια αναδρομή στις προσωπικές διαδρομές ζωής των Ελλήνων πείθει για μια κάποια συνενοχή των πολιτών στην πανθομολογούμενη σήψη της νεοελληνικής κοινωνίας: Όλοι κάποτε πληρώσαμε έναν ελεύθερο επαγγελματία χωρίς απόδειξη, παραλείψαμε να ζητήσουμε απόδειξη από μία ταβέρνα, άλλοτε δώσαμε φιλοδώρημα σε αρμόδιο κρατικό λειτουργό ή αγοράσαμε ακίνητο και πληρώσαμε φόρο μόνο για την αντικειμενική αξία, μερικοί από εμάς χειριστήκαμε τα συνταξιοδοτικά μας ζητήματα αξιοποιώντας επιδέξια τα παράθυρα της διάτρητης νομοθεσίας, ενώ θα θυμόμαστε μερικές περιπτώσεις στις οποίες γράψαμε συνταγές στο βιβλιάριο ασθενείας μας για φάρμακα που χρειαζόταν κάποιος άλλος.

Αυτός ο φαύλος κύκλος έχει προ πολλού εγκαθιδρύσει μια κοινωνική συνενοχή, μια «κοινωνία των κολλητών, στην οποία η ανοχή προς την παρανομία προέρχεται ουσιαστικά από την ανοχή προς τον εαυτό μας.

Επομένως, μετά τη μεταπολίτευση σταδιακά οδηγηθήκαμε σε μια κοινωνία όπου κυριάρχησε η ασυδοσία, ο εύκολος και γρήγορος πλουτισμός, η καλοπέραση με δανεικά, το βόλεμα δια των κομματικών ημετέρων, η απαξίωση κάθε αξιολογικής διαδικασίας, η κατασπατάληση δημόσιου χρήματος, η μίζα και η αδιαφορία την πνευματική καλλιέργεια.

Η ευθύνη της πολιτείας στη διαμόρφωση του δυσώδους τέλματος δεν ήταν διόλου αμελητέα: Καταρχήν, περιέβαλε με μια νομιμοφάνεια, δηλ. μια γραφειοκρατική προσομοίωση νομιμότητας, όλα αυτή την κατάσταση. Έπειτα εισέφερε στη διαφθορά προσδίδοντας της συστημικό χαρακτήρα και διευκολύνοντας την τροφοδοσία της με δημόσιο η/και βρώμικο χρήμα. Πολλοί από τους ποικιλόχρωμους αξιωματούχους που θήτεύσαν σε θέσεις ευθύνης του κρατικού μηχανισμού συνέδεσαν τη θητεία τους με την

ανικανότητα, τη φαυλότητα, το ρουσφέτι, τη δωροληψία και τη μίζα και με την εν γένει στάση τους συντέλεσαν αποφασιστικά ώστε η πολιτική διαφθορά να μετατραπεί σε «κανονική συνθήκη». Το πολιτικό προσωπικό κολάκεψε τους πολίτες, εξέθρεψε το ναρκισσισμό, εκμαύλισε τα ήθη και πρόσφερε συμμετοχή στη διαφθορά. Η πολιτεία εμφανώς ανυπόληπτη και γενικά αδιάφορη για την γενικευμένη παραβίαση νόμων ενθάρρυνε τη φοροδιαφυγή, την ex post νομιμοποίηση κάθε παρανομίας, την πλημμελή εκτέλεση των καθηκόντων των υπαλλήλων. Ακόμη, μετέθετε διαρκώς την επίλυση των καίριων προβλημάτων στο μέλλον και υπέθαλψε το χυδαίο λαϊκισμό, την ψηφοθηρία, τον καιροσκοπισμό και τη θεσμική ατροφία. Η γνήσια συμμετοχή στα κοινά ατρόφησε και το πολίτευμα εκφυλίστηκε.

Μέσα σε όλο αυτό το ζοφερό σκηνικό υπάρχει ελπίδα; Αν ναι, αυτή θα πρέπει να αναζητηθεί στις δημιουργικές δυνάμεις της νεοελληνικής κοινωνίας, τις ανεξάρτητες φωνές και κυρίως σε όλους εκείνους που θλίβονται βαθιά από τα δεινά της χρεοκοπημένης χώρας. Η ελπίδα για την Ελλάδα που ονειρευτήκαμε το 1974 ζει στη συνείδηση των στενοχωρημένων.

(Επικ. Καθηγητής Πανεπιστημίου Αιγαίου) * [Ο σιωπών συναινεί]

Διαμεσολαβητές Υγείας στα χρόνια της παγκοσμιοποίησης

Φαντάζεστε τη φυσική παρουσία ενός διερμηνέα ανάμεσα στον ψυχοθεραπευτή και τον θεραπευόμενο; Ένας τρίτος σε μια σχέση που είναι φτιαγμένη για δύο; Είναι δυνατόν;

Κι όμως, χωρίς τη διαμεσολάβησή του δεν θα μπορούσε να επικοινωνήσει ο γιατρός με τον αλλοδαπό ασθενή. Πόσο μάλλον όταν εμπόδιο δεν είναι μόνο η άγνωστη γλώσσα, αλλά και ο διαφορετικός πολιτισμός που απειλούν την εξ ορισμού "πολιτισμικά ευαίσθητη" θεραπευτική προσέγγιση του μετανάστη.
Ο θεσμός αυτού του συνδετικού κρίκου που ονομάζεται "πολιτισμικός διαμεσολαβητής", αρχίζει και κάνει την εμφάνισή του στην Ελλάδα (από μη κυβερνητικές οργανώσεις, κρατικές υπηρεσίες και κάποια δημόσια νοσοκομεία), ενώ έχει προ πολλού καθιερωθεί σε άλλες χώρες.
Σε θέματα ψυχικής υγείας, το Κέντρο Ημέρας "Βαβέλ", ανέλαβε το 2007 στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος "Ψυχαργώ", να υλοποιήσει το πρόγραμμα των πολιτισμικών διαμεσολαβητών, εκπαιδεύοντας μέχρι στιγμής 30 αλλοδαπούς, που μιλούν 15 γλώσσες και διαλέκτους.
Εδρεύει σ’ ένα καλοδιατηρημένο νεοκλασικό, στην πλατεία Αμερικής, προσφέροντας δωρεάν υπηρεσίες ψυχικής υγείας σε μετανάστες, αλλά και πρακτικές οδηγίες που τους βοηθούν να μην χάνονται στον γραφειοκρατικό λαβύρινθο της χώρας που ζουν, στα νοσοκομεία, στα δικαστήρια, στα σχολεία, σε όλο το άγνωστο σύστημα, με το οποίο έρχονται σε επαφή. Γιατί είναι ευνόητο ότι το πρώτο μέλημα ανθρώπων που βρίσκονται στο όριο της ύπαρξης δεν υπήρξε ποτέ η ψυχική τους υγεία, αλλά η διατροφή, η στέγη, η εργασία, η εγγραφή των παιδιών τους στα σχολεία.
"Ο πολιτισμικός διαμεσολαβητής, διευκολύνει τη γλωσσική επικοινωνία και τη συνάντηση του θεραπευτή με το διαφορετικό πολιτισμικό περιβάλλον του θεραπευόμενου, γνωρίζει τις κακοτοπιές και τις διεξόδους", λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο επικεφαλής της "Βαβέλ", ψυχολόγος Νίκος Γκιωνάκης και εξηγεί: "Για παράδειγμα ότι ένας άνδρας δεν χαιρετά δια χειραψίας μια μουσουλμάνα ή ότι η ίδια δεν θα δεχθεί ως διερμηνέα έναν άνδρα και θα απορρίψει τις υπηρεσίες του κέντρου, έως την εντελώς διαφορετική λεκτική έκφραση της ψυχικής κατάστασης που υπάρχει σε κάποιες κουλτούρες. Γιατί όταν ένας ασθενής από την Αφρική λέει ότι νιώθει να περπατάνε μυρμήγκια στο κεφάλι του κι όχι ότι έχει άγχος, καταλαβαίνετε ότι πρόκειται για μια εντελώς διαφορετική πολιτισμική αντίληψη της υγείας".
Απαράβατος κανόνας της δουλειάς του διαμεσολαβητή, είναι να μεταβιβάζει με ακρίβεια το νόημα από το ένα πρόσωπο στο άλλο, να μην αναλύει την πληροφορία, να μην αποφασίζει τι πρέπει και τι δεν πρέπει να μεταβιβαστεί. Να κρατιέται ουδέτερος στη σχέση θεραπευτή-θεραπευόμενου, μια παρουσία "αόρατη". Γι΄αυτό εκπαιδεύεται και εξασκείται επί μήνες.
Το μοντέλο εκπαίδευσης βασίζεται στην εμπειρία του διαπολιτισμικού ψυχιατρικού κέντρου του Πανεπιστημίου της Μελβούρνης. "Ο διερμηνέας πρέπει να αποφεύγει την οικειότητα με τον θεραπευόμενο, να μην του πιάνει κουβέντα εκτός θεραπείας, να γνωρίζει πως από μια λανθασμένη προσωπική του άποψη την οποία εξέφρασε στη θεραπεία μπορεί να δημιουργήσει ένταση ανάμεσα στον θεραπευόμενο και τον γιατρό", μας εξηγεί η ψυχολόγος- εκπαιδεύτρια διαμεσολαβητών, Μαριάννα Ασημακοπούλου.
Η δε συνεργασία γιατρού και διαμεσολαβητή, προάγεται και από την κοινή τους εκπαίδευση γιατί έχει βιωματικό χαρακτήρα, συμπληρώνει ο Νίκος Γκιωνάκης.
Οι πολιτισμικοί διαμεσολαβητές είναι νέοι σε ηλικία και εναλλάσσονται σ΄αυτόν τον χώρο γιατί πολλοί αναγκάζονται να μεταναστεύσουν ξανά. Κάποιοι άλλοι είναι δραστήρια μέλη της κοινότητάς τους ή έχουν μεγαλώσει στην Ελλάδα, όπως η ψυχολόγος Εγκίντα Λέκκα από τα Τίρανα, η οποία βρέθηκε να κάνει την πρακτική της στη "Βαβέλ" και παραμένει, αλλά, όπως λέει, όχι για πολύ γιατί "ο πολιτισμικός διαμεσολαβητής δεν είναι ακόμα επάγγελμα με πτυχίο κατοχυρωμένο από το κράτος, δεν βγάζεις αρκετά χρήματα να ζήσεις απ΄αυτήν τη δουλειά, γι' αυτό και δεν την κάνεις για πολλά χρόνια". "Βέβαια για μένα -συνεχίζει η ίδια-, "είναι μεγάλη εμπειρία και νιώθω ότι προσφέρω. Σκεφτείτε μόνο τι γίνεται στα νοσοκομεία με τους συγγενείς που προσπαθούν να απαντήσουν στις ερωτήσεις των γιατρών, για λογαριασμό των ασθενών όταν βέβαια υπάρχουν συγγενείς".
Τη ρωτάμε για τις δυσκολίες της μετάφρασης . "Έμεινα έκπληκτη", μας λέει, "πόσο δύσκολη είναι η διαμεσολάβηση σε περιστατικά διαταραχής του λόγου. Πολύ δύσκολο όμως είναι και να εμπνεύσεις ασφάλεια και εμπιστοσύνη σ’ έναν μετανάστη που έχει υποστεί βασανιστήρια, ξυλοδαρμό, ή σε αιτούντες άσυλο και σε οικονομικούς μετανάστες να σου ανοιχτούν για πράγματα προσωπικά τους, τη στιγμή που φοβούνται μήπως μεταφέρεις τις πληροφορίες εκεί που δεν πρέπει" .
Στη "Βαβέλ", λόγω περιοχής, οι μετανάστες που εξυπηρετούνται είναι στη μεγάλη τους πλειοψηφία Αλβανοί και Αφγανοί. Ο πολιτισμικός διαμεσολαβητής Νασίμ Λομανί, έφυγε από το Αφγανιστάν στα 18 του χρόνια με τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις των Ταλιμπάν και ύστερα από απίστευτες περιπέτειες έφτασε στην Ελλάδα. Σήμερα, είναι ένας νέος 28 χρόνων, που κατάφερε να στηθεί στα πόδια του και φέτος πέρασε στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Μιλά τις διαλέκτους Φαρσί και Νταρί και πριν εργαστεί στη "Βαβέλ", δούλευε στο Κέντρο Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων.
"Τα προβλήματα ψυχικής υγείας, εμφανίζονται συχνά στο ταξίδι και στην καινούργια χώρα. Οι μετανάστες χωρίς χαρτιά, είναι ένας κόσμος πολύ μπερδεμένος, που ζει σε τρομακτικές συνθήκες και σε σύγκρουση της πραγματικότητας με τη φαντασία τους. Ο μόνος λόγος που συνεχίζουν να παλεύουν είναι η ελπίδα για κάτι καλύτερο", μας λέει ο Νασίμ.
Υπάρχουν περιπτώσεις πολιτισμικών διαμεσολαβητών που δεν άντεξαν τον ρόλο τους, γιατί η διαμεσολάβηση αναβίωσε δικά τους σκληρά βιώματα, καταρρίπτοντας την ουδετερότητα που απαιτείται σε αυτή τη δουλειά.
κείμενο: Νατάσσα Δομνάκη

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...