Vοx populi, vox dei (*): Κομματοκράτια vs Καλλικράτη

Θεόδωρος Κουτρούκης
Επικ. Καθηγητής Πανεπιστημίου Αιγαίου





Μετά και την τελευταία τηλεοπτική συνέντευξη του πρωθυπουργού, είναι πλέον πανθομολογούμενο ότι οι επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές έχουν αναδειχτεί σε ένα ακόμη πεδίο κομματικής αντιπαράθεσης, εξέλιξη που απροκάλυπτα υποσκάπτει το χαρακτήρα τους. Η αδίστακτη κομματοκρατία, άλλως η τάση των κομμάτων να διεισδύουν σε θεσμικά πεδία της κοινωνίας και να δυναμιτίζουν μέσω του άκρατου κομματισμού την αυτόνομη λογική και τις αξίες των θεσμών της κοινωνίας πολιτών, δείχνει πάλι το αποκρουστικό της πρόσωπο επιχειρώντας να επιμολύνει περαιτέρω την αυτοδιοίκηση. Πολλοί κομματικοί σχηματισμοί, λοιπόν, δεν αρκούνται απλώς να υποδεικνύουν από τα πέριξ της πλατείας Συντάγματος γραφεία τους ποιους υποψηφίους θα όφειλαν να ψηφίσουν οι πολιτικοί τους φίλοι σε κάποιον απομακρυσμένο νησιωτικό δήμο, τον οποίο ενδεχομένως δεν έχουν καν επισκεφθεί. Εσχάτως, επιδίδονται και σε μια εναγώνια προσπάθεια να πείσουν ότι οι έλληνες ψηφοφόροι θα αποφανθούν με το ψηφοδέλτιο-σεντόνι των Καλλικρατικών δήμων για την αποδοχή ή μη του πολυθρύλητου Μνημονίου.

Ορισμένοι από τους κύριους στόχους της αδικαιολόγητης κομματικής διείσδυσης στους αυτοδιοικητικούς θεσμούς είναι πρόδηλοι: διατήρηση των διαύλων υλοποίησης ρουσφετιών με όχημα τους ΟΤΑ, πρόκριση του κομματικού συμφέροντος έναντι του συμφέροντος των πολιτών, εξασφάλιση θέσεων εργασίας για τους ημέτερους, διορισμός των παιδιών του κομματικού σωλήνα σε θέσεις οργάνων διοίκησης κ.λπ. Κατάφωρη συνέπεια των παραπάνω είναι πώς με αυτή τους τη στάση τα κόμματα αποδιώχνουν τους δημιουργικούς πολίτες από τα κοινά προκρίνοντας μια κοινωνία αμέτοχων θεατών και σιωπηλών υπηκόων. Δίχως την υποστήριξη ενός υπολογίσιμου κόμματος κανένας υποψήφιος δήμαρχος η περιφερειάρχης δεν έχει παρά μηδαμινές ελπίδες εκλογής, όσο ικανός και να είναι. Επιπλέον, η εξέλιξη αυτή επιτείνει την απογοήτευση των πολιτών από το κατεστημένο του παραδοσιακού πολιτικού προσωπικού και από το αυτιστικό μοντέλο διακυβέρνησης, που οδήγησαν τη χώρα σε οικονομική ταπείνωση. Η στρεβλή κομματική διαμάχη στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές πλήττει συθέμελα την αυτοδιοικητική μεταρρύθμιση. Είτε τους αρέσει είτε όχι, το διακύβευμα στις περιφερειακές και τοπικές εκλογές είναι λ.χ. οι ασφαλτοστρώσεις, τα σκουπίδια, τα ΚΑΠΗ, ο φωτισμός στις πλατειές των χωριών και όχι το Μνημόνιο ούτε τα οικονομικά μέτρα. Μάλιστα οι εκλογές αυτές είναι ιδιαίτερα κρίσιμες για την εμπέδωση της περιφερειακής διοικητικής μεταρρύθμισης που κομίζει ο “Καλλικράτης”. Στις εκλογές του Νοεμβρίου οι έλληνες ψηφοφόροι δεν καλούνται να ακυρώσουν το Μνημόνιο, σε αυτή ή σε άλλη του εκδοχή · έχουν όμως μία ευκαιρία να αποτινάξουν τον κομματικό ζυγό από τη σβέρκο της αυτοδιοίκησης. Vox populi, vox dei.

(*) Φωνή λαού, φωνή θεού