Ο ύπουλος ρόλος των οίκων αξιολόγησης

Πόσοι από τα 46 εκατομμύρια των Ισπανών, γνωρίζουν το οτιδήποτε για μια συγκεκριμένη μεσήλικη Γερμανίδα κυρία, η οποία σήμερα κρατά στα χέρια της τη δημοκρατική κυριαρχία, αλλά και το οικονομικό μέλλον της χώρας τους; Της οποίας η προσωπική κρίση αποφασίζει για το αν κάποια εκατομμύρια σκληρά εργαζομένων Ισπανών θα χάσουν τη δουλειά τους, ή θα μπορέσουν να αποπληρώσουν τα στεγαστικά τους δάνεια; Και της οποίας η οποιαδήποτε αρνητική ετυμηγορία για την οικονομία της χώρας τους, θα μπορούσε να πυροδοτήσει ένα αυστηρό πρόγραμμα λιτότητας, σκληρότερο ακόμη και από αυτά της Ελλάδας και της Ιρλανδίας, και που θα μπορούσε να οδηγήσει στο τέλος της ίδιας της ευρωζώνης;

Όχι πολλοί. Και μη βιαστείτε να θεωρήσετε ότι η μεσήλικη Γερμανίδα για την οποία μιλάμε είναι η Angela Merkel. Αυτή δεν μπορεί να κρίνει το μέλλον της Ισπανίας. Όμως μπορεί η Kathrin Muehlbronner, μια οικονομολόγος που σήμερα επηρεάζει την Ισπανία περισσότερο ακόμη και από την βασίλισσα Isabella, που έκανε τόσα πολλά για τη χώρα της πριν από 500 χρόνια. Και πως γίνεται αυτό; Η Muehlbronner αντιπρόεδρος και αναλυτής ρίσκων, στον οίκο αξιολόγησης Moody’s, με ειδικότητα την Ισπανία. Αυτή της η ιδιότητα τη καθιστά ικανή να βυθίσει στα τάρταρα την πέμπτη ισχυρότερη οικονομία της Ευρώπης, αξιολογώντας με χαμηλή βαθμολογία τη πιστοληπτική της ικανότητα..
Την εβδομάδα που μας πέρασε, η Muehlbronner δήλωσε ψύχραιμα, πως η Ισπανία θα πρέπει να επαναξιολογηθεί, με αποτέλεσμα την άμεση πτώση του ευρώ και του χρηματιστηρίου. Λίγο αργότερα, δήλωσε πως τελικά η Moody’s κρίνει ότι η ισπανική αξιοπιστία δεν κινδυνεύει, οπότε τόσο το ευρώ όσο και το χρηματιστήριο επανήλθαν.
Η Moody’s κρίνει; Και ποιος στο καλό την εξέλεξε για να κρίνει; Ποια σύμβαση υπογράψαμε μαζί της; Πάνω σε ποια βάση γονατίζουμε μπροστά στη κα Muehlbronner; Το ζήτημα δεν είναι προσωπικό. Όμως, σε μια χρονική συγκυρία που τα κράτη του πλανήτη παλεύουν για να γλιτώσουν από την οικονομική κρίση, η Moody’s, και οι δυο ανταγωνιστές της, η Standard & Poor’s, και η Fitch, κάθε άλλο παρά ουδέτεροι αξιολογητές των αγορών είναι.
Έχουμε τη τάση να θεωρούμε τους οίκους αξιολόγησης ως διαιτητές. Όμως δεν είναι. Είναι παίκτες. Και όχι απλοί παίκτες, αλλά και κερδοσκόποι. Έτσι, όταν η πίστωση ήταν ιδιαίτερα φτηνή και στα πάνω της στις δεκαετίες 1990, 2000, ο κάθε πωλητής ομολόγων αξιολογούνταν με ΑΑΑ. Πριν λίγο καιρό, η αμερικανική ομοσπονδιακή εξεταστική επιτροπή, χαρακτήρισε την Moody’s ως εργοστάσιο παραγωγής ΑΑΑ! Το αποτέλεσμα ήταν να πλημμυρίσουν οι αγορές από υπερτιμημένα τραπεζικά προϊόντα, με εγγυήσεις τους τις άχρηστες αξιολογήσεις των εν λόγω οίκων.
Στη πραγματική ζωή, το θέμα είναι οι άνθρωποι. Στον φανταστικό όμως κόσμο των οίκων αξιολόγησης, το παν είναι οι αριθμοί και τα ψηφία. Πάνω από τη γραμμή είσαι καλός. Κάτω από τη γραμμή είσαι κακός. Δείτε πως ταπεινώθηκε η Ιρλανδία. Όμως η ιδέα ότι μπορεί να κινδυνεύσει η Ισπανία, εξαιτίας κάποιων καλοπληρωμένων στελεχών, που απλά κοιτάνε τις οθόνες τους, είναι εξοργιστική. Πως τολμάνε;
Υπάρχουν πολλά στραβά στην ευρωζώνη. Όμως η υποβόσκουσα μάχη στις ευρωπαϊκές αγορές δεν είναι μεταξύ των κρατών και της ΕΕ, όπως πολλοί νομίζουν. Η μάχη είναι μεταξύ των κρατών και των αγορών. Και καθήκον ημών των Βρετανών είναι να συμπαραταχθούμε με τα κράτη, άσχετα αν δεν ανήκουμε στην ευρωζώνη, διό τι μια μέρα μπορεί να βάλουν και εμάς στο μάτι…
Τα εθνικά κράτη έχουν δυνάμεις, αλλά έχουν και αδυναμίες. Μερικά από αυτά αξίζουν να πάθουν ότι παθαίνουν. Αν, ας πούμε, η Muehlbronner αποφάσιζε να στοχοποιήσει την Ιταλία του Berlusconi, μπορεί να μην αισθανόμαστε την ίδια αγανάκτηση απέναντί της. Όμως ακόμη και στη περίπτωση της Ιταλίας, το ζήτημα είναι το ίδιο. Οι οίκοι αξιολόγησης ηγούνται μιας επιδρομής εναντίον ανεξάρτητων κρατών και των λαών τους. Θα πρέπει να τους πολεμήσουμε.
Για αυτό, παρά τα ελαττώματά της, η Frau Merkel είναι πολύ προτιμότερη της Frau Muehlbronner!

S.A.-The Guardian

ANTINEWS