ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΗΣ… ΚΟΥΤΑΛΑΣ

Είναι συχνό το φαινόμενο που παρατηρούμε τα τελευταία χρόνια να κακοποιείται ανελέητα η έννοια της ελευθερίας καθώς και το δημοκρατικό πολίτευμα απ’το οποίο πηγάζει και κατοχυρώνεται αυτή.

Σ’αυτή τη χώρα που γέννησε και αντρείωσε τη Δημοκρατία, ο καθένας κάνει πια ό,τι του κατέβει…Ο καθένας ερμηνεύει την ελευθερία που του παρέχεται με τον δικό του « ανισόρροπο » τρόπο.


Έχουν οι μαθητές παράπονα; Κλείνουν τα σχολεία… Οι υπάλληλοι; Κλείνουν τις υπηρεσίες…Οι γιατροί; Κλείνουν τα νοσοκομεία…Οι αγρότες; Κλείνουν τους δρόμους…Μόνο εμείς οι υπόλοιποι πολίτες, που δεν έχουμε και τίποτα άλλο να κλείσουμε , κλείνουμε τα μάτια και τα αυτιά μας μήπως έτσι μπορέσουμε να αντισταθούμε σ’αυτή τη τρέλα γύρω μας.


Από την άλλη ,βέβαια, το δικαίωμα της διαμαρτυρίας είναι θεσμοθετημένο και από τα ιερότερα των πολιτών. Στην αρχαία Ελλάδα ακόμη πολλοί ρήτορες με την εύνοια του δημοκρατικού πολιτεύματος, παρήγαγαν αληθινά ρητορικά αριστουργήματα που αποτέλεσαν υποδείγματα λόγου και μνεία αναπτύξεως ιδεών και καλλιέπειας. Αφύπνισαν συνειδήσεις , διαφώτισαν , απέτρεψαν καταστάσεις…


Το πρόβλημα , όμως, σήμερα είναι ότι κανένας δεν διαμαρτύρεται με τα λόγια αλλά με τα έργα. Ο Λόγος πια δεν μετρά· τον έχουμε βάλει στη γωνία και τον θυμούνται μερικοί μόνο στις προεκλογικές περιόδους. Από κει ξεκινά η όλη κατάσταση. Παρασυρμένοι απ’το αχαλίνωτο πάθος για εξουσία και το κυνήγι της…«κουτάλας » οι πολιτικοί τάζουν, υπόσχονται πράγματα που ξέρουν ότι είναι αδύνατο να πραγματοποιήσουν· « χαϊδεύουν » τ’αφτιά του λαού λέγοντάς του ό,τι θέλει ν’ακούσει. Κι όταν τελικά έρθει η ώρα και ο λαός ζητά αυτά που του υποσχέθηκαν, μιλάνε για άδεια ταμεία, για έλεγχο απ’την Ε.Ο.Κ., για περικοπές δαπανών. Και τότε ο λαός περνά στις πράξεις…


Φυσικά ούτε κομματίζω , ούτε κι έχω την διάθεση να το κάνω, αφού αυτή η κατάσταση δεν παρατηρείται μόνο στις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών αλλά και πολύ παλιότερα. Το «όραμα της κουτάλας » είναι διαχρονικό…


Αυτό που πρέπει να καταλάβει ο σύγχρονος πολίτης είναι ότι έχει ένα πολύ δυνατό όπλο στα χέρια του· την ΨΗΦΟ. Αν τη χρησιμοποιήσει σωστά θ’αρχίσουν να βελτιώνονται τα πράγματα. Αν πάλι συνεχίσει να ψηφίζει με βάση τα προσωπικά του μικροσυμφέροντα, το πρόβλημα σίγουρα θα ενταθεί και θα φτάσει στα άκρα. Και τότε τι θα κάνουμε; Μήπως θα κλείσουμε όλοι μαζί τη χώρα πιστεύοντας ότι μ’αυτό το τρόπο περιφρουρούμε τα δικαιώματά μας και αγωνιζόμαστε γι’αυτά;


Αξίζει να αναλογιστούμε πάνω σ’αυτά. Πρώτα εμείς και μετά όλοι οι πολιτικοί της « κουτάλας ». Β.Μ