Δέκα χρόνια «Αληθινά σενάρια» (ΕΤ3)

Tης Mαριαννας Tζιαντζη

Δέκα χρόνια συνεχούς προβολής συμπλήρωσαν τα «Αληθινά σενάρια» (ΕΤ3) του Νίκου Ασλανίδη, μια δημοσιογραφική εκπομπή που αναζητάει θετικά παραδείγματα, ανθρώπους μαχητές στη χώρα μας και στο εξωτερικό. Ηδη έχουν προβληθεί το πρώτο και το δεύτερο μέρος του αφιερώματος, που περιλαμβάνει και αποσπάσματα από τα πιο χαρακτηριστικά ρεπορτάζ της εκπομπής, ενώ το τρίτο μέρος θα προβληθεί την ερχόμενη Πέμπτη.

Στο πρώτο μέρος παρακολουθήσαμε ιστορίες ανθρώπων, τόπων, αλλά και ζώων. Π. χ., σε ένα χωριό του Κιλκίς μια σκυλίτσα υιοθετεί ένα μικρό σκαντζόχοιρο και τον θηλάζει μαζί με το κουταβάκι της («δεν φοβήθηκε τα αγκάθια του»). Κυριαρχούν, όμως, οι ιστορίες συμπατριωτών μας στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, πάντα ανθρώπων σεμνών, αφανών και δημιουργικών, στον αντίποδα των κραυγαλέων «επώνυμων» και λαμπερών, τους οποίους κατασκευάζει και αποθεώνει η τηλεόραση. Εδώ βλέπουμε λαϊκούς καλλιτέχνες του δρόμου, πανηγύρια, επαγγέλματα που χάνονται, αλλά και αληθινούς, όχι βγαλμένους από ριάλιτι, ήρωες της καθημερινής ζωής. Στη Χίο, για παράδειγμα, ένας τυφλός ψαράς γύρω στα 80, με το ένα χέρι ακρωτηριασμένο στο ύψος του καρπού, ανοίγεται με τη βάρκα του στα ανοιχτά, τραβώντας ο ίδιος κουπί και ψαρεύει. Πώς δεν θαλασσοπνίγεται; Πώς προσανατολίζεται; Με το χάδι του ανέμου στο πρόσωπό του («όταν φυσάει βοριάς, πρέπει να γυρίσω το πρόσωπο δεξιά»), με τον ήχο των κυμάτων που σκάνε στα βράχια της ακτής, ενώ τα ψάρια που πιάνει τα μοιράζει στους συγχωριανούς του.

Ο ψαράς από τη Χίο είναι ένας μόνο από τους πολλούς, άνδρες και γυναίκες, τους οποίους γνωρίσαμε χάρη σ' αυτήν την εκπομπή. Ολοι τους είναι άνθρωποι που δεν τους φόβισε η σκληρή δουλειά και αναζήτησαν τρόπους να βοηθήσουν την οικογένειά τους και τους συνανθρώπους τους, σαν την υπεραιωνόβια γιαγιά που το σπιτάκι της ήταν πλάι στον Εβρο, στα ελληνοτουρκικά σύνορα και σε όλη της τη ζωή μαγείρευε αφιλοκερδώς για τα φανταράκια που φυλούσαν σκοπιά. Ξεχωριστή είναι η περίπτωση του δασκάλου Θανάση Λερούνη, που αγνοείται από τον Σεπτέμβριο του 2009, όταν έπεσε θύμα απαγωγής στο Πακιστάν. Εκεί έζησε 15 χρόνια και ίδρυσε σχολεία και πολιτιστικά κέντρα, έχοντας αφιερώσει τη ζωή του στη φυλή των Καλάς που τον θεωρούν ευεργέτη τους, ενώ σήμερα στο Διαδίκτυο διεξάγεται εκστρατεία για την απελευθέρωσή του.

Πολλά ρεπορτάζ των «Αληθινών σεναρίων» αποτελούν πολύτιμο αρχειακό υλικό: μια σύγχρονη οπτικοακουστική πατριδογνωσία. Κυρίως αυτή η εκπομπή δεν μας ψυχοπλακώνει, όπως συμβαίνει με αρκετές ενημερωτικές εκπομπές. Βέβαια, γι' αυτό δεν φταίει πάντα η τηλεόραση: η ίδια η πραγματικότητα συχνά είναι καταθλιπτική.

Ζούμε σε δύσκολους καιρούς, όλοι το ξέρουμε. Η εκπομπή αυτή δεν μας χαρίζει τεχνητή αισιοδοξία, δεν υποκαθιστά την ανάγκη να μαθαίνουμε για τον μεγάλο, τον σκληρό κόσμο, όμως φέρνει ένα αεράκι τρυφερότητας και ανθρωπιάς.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_23/01/2010_387850