4 Μαύρα Κοστούμια

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

» Ρένος Χαραλαμπίδης
» Γιάννης Ζουγανέλλης
» Τάκης Σπυριδάκης
» Αλκης Παναγιωτίδης
» Δημήτρης Πουλικάκος
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ
» Ρένος Χαραλαμπίδης

Τέσσερις χρεοκοπημένοι νεκροθάφτες οργανώνουν την 'αρπαχτή' που θα τους δώσει την ευκαιρία να αλλάξουν τη ζωή τους εγκαταλείποντας το επάγγελμα - που αρχικά ξεκίνησαν σαν προσωρινή λύση, αλλά έμειναν σε αυτό μία ζωή. Το δέλεαρ μιας μεγάλης αμοιβής τους οδηγεί να αναλάβουν να φέρουν εις πέρας την τελευταία επιθυμία ενός αποθανόντα Έλληνα της αλλοδαπής: να τον πάνε από τον Πειραιά σε κάποιο χωριό της Βοιωτίας... με τα πόδια. Η τετράδα των 'κορακιών' θα πραγματοποιήσει αυτό το παράξενο ταξίδι, μπλέκοντας σε μια περιπέτεια με διάφορα ευτράπελα που θα μετατραπεί σε ένα ταξίδι αυτογνωσίας.
Για αρχή πρέπει να γράψω πως εκτιμώ πολύ τον δημιουργό Χαραλαμπίδη, καθώς ακόμη και σήμερα, και αφού έχει χρόνια (κακά τα ψέματα) να κάνει κάτι το εξαίσιο (από τα «Φτηνά Τσιγάρα» δηλαδή, μια από τις ταινίες της δεκαετίας δηλαδή, σύμφωνα με το CinemaNews.gr), εξακολουθεί να προσπαθεί να φέρει κάτι από τη μαγεία των μεγάλων ξένων δημιουργών, στα ελληνικά πράγματα. Έτσι το 2010 φοράει το μαύρο του κουστούμι και φτιάχνει ένα ανδρικό road movie, στα χνάρια των Jarmusch και Wes Anderson, στρατολογώντας τις φυσιογνωμίες (πρωτίστως) και τις ερμηνευτικές ικανότητες (δευτερευόντως) των λοιπών τριών κοράκων (Ζουγανέλλης-Σπυριδάκης-Παναγιωτίδης) και την larger than life ερμηνεία για άλλη μια φορά του Δημήτρη Πουλικάκου, σε συνδυασμό πάντα με την ψηλόλιγνη φυσιογνωμία του ίδιου του Χαραλαμπίδη. Οι 4 κόρακες λοιπόν και ο δικηγόρος Πουλικάκος θα τραβήξουν την κάσα αλλά και την ιστορία της ταινίας, από το λιμάνι του Πειραιά μέχρι το χωριό της Βοιωτίας, ψάχνοντας τα πλούτη και τα μεγαλεία, αλλά βρίσκοντας τελικά, τι άλλο, τον εαυτό τους.

Ταινία με μεράκι η συγκεκριμένη, και ομολογώ πως πήγα να την δω για να στηρίξω τον Χαραλαμπίδη και το σινεμά του, για να φύγω λίγο.. μουδιασμένος, σαν τον 'βαψομαλλιά' της κάσας των τεσσάρων, καθώς χαρακτήρες είδαμε πολύ αλλά σενάριο, λίγο. Ο σεναριογράφος Χαραλαμπίδης σκάβει βαθιά και ξεθάβει τέσσερις αντιήρωες, που ενώ ξέρεις πως υπάρχουν κάπου γύρω σου, πάντα μα πάντα χάνονται στο σκηνικό και δεν θα τους γνωρίσεις ποτέ: ο μεθύστακας, ο κατά φαντασίαν καλλιτέχνης, ο νεκροθάφτης και ο φυλακόβιος είναι τέσσερα άτομα που ξεγλιστρούν από το σινεμά του Jarmusch και προσγειώνονται στα χωράφια της ηπειρωτικής Ελλάδας, να πηγαινοφέρνουν ένα ταλαίπωρο νεκρό, αναζητώντας τις απαντήσεις για το τι πήγε στραβά στη ζωή τους. Στη ζωή τους δεν ξέρω, αλλά το σεναριακό εύρημα της μεταφοράς του νεκρού με τα πόδια, μένει ξεκρέμαστο ήδη από το μισάωρο, καθώς είναι εμφανές ότι η ιστορία δεν προχωράει, ούτε με τα αγροτικά που προσφέρονται να βοηθήσουν τους φίλους μας: οι διαρκείς τους αναφορές στον νεκρό, αλλά και η κατάρρευση της πρόφασης του ταξιδιού ήδη από το πρώτο μέρος, αφήνει το υπόλοιπο της ταινίας μετέωρο, να προσπαθεί να δικαιολογήσει την συνύπαρξη των τεσσάρων στο ίδιο πλάνο - ε και να μην τα καταφέρνει και τόσο καλά. Το τέλος θα τους βρει να .. χορεύουν (σε μια σκηνή ανθολογίας και μεγάλης συναισθηματικής φόρτισης) και να ξεμακραίνουν στο βάθος, χωρίς πλέον κανένα νεκρό για να του χρεώσουν τα κρίματα της αποτυχημένης τους ζωής; Σωστό ή λάθος, το ταξίδι είναι που μετράει...

Στα του cast, παρ' όλες τις στυλιζαρισμένες υπερβολές των χαρακτήρων, δεν μπορούμε παρά να εξάρουμε τις ερμηνείες των συμμετεχόντων, μειώνοντας ίσως λίγο τον ίδιο τον Ρένο (υπέρμετρα υπερβολικός και τυπικός στον χαρακτήρα 'Χαραλαμπίδη' που εξακολουθεί να επαναλαμβάνει) και εξαίροντας ίσως κάπως περισσότερο τον Γιάννη Ζουγανέλη, που τολμά να βγει από το φαιδρό του χαρακτήρα του και να μας χαρίσει και κάποιες 'κόντρα' σκηνές, χωρίς φυσικά να παραβλέπουμε και τις ερμηνείες των υπολοίπων...
Buddy road movie, με καλογραμμένους χαρακτήρες και ελλειμματικό σενάριο, το «4 Μαύρα Κουστούμια» είναι μια πορεία προς τον... τάφο που στέκεται απέναντι από τους χαρακτήρες της και τους κανακεύει. Γλυκό και πένθιμο, σαν κόλλυβα σε κηδεία. Ζωή σε λόγου μας.

http://www.cinemanews.gr/v5/movies.php?n=7042