Ο φόβος παγώνει την κοινωνία

Μουδιασμένη η κοινωνία παρακολουθεί τις αλεπάλληλες κυβερνητικές εξαγγελίες για περικοπές δαπανών και εισοδημάτων. Μετά τη στιγμιαία ελπίδα προ των εκλογών, όταν άκουγαν ότι “λεφτά υπάρχουν”, οι Ελληνες συνειδητοποιούν επώδυνα τα οικονομικά μεγέθη της κρίσης, στο βαθμό που αυτά εφαρμόζονται πλέον στον οικογενειακό προϋπολογισμό, στη ροή καθημερινών δαπανών του νοικοκυριού. Κι ακόμη βρισκόμαστε στην αρχή.


Οι περικοπές, οσοδήποτε αναγκαίες στην παρούσα φάση διόρθωσης των δημοσιονομικών, συνοδεύονται από σοβαρούς κινδύνους: το αρχικό μούδιασμα της κοινωνίας, η αιφνίδια συνειδητοποίηση, να μετατραπεί σε πάγωμα, σε παραλυτικό φόβο. Ο φόβος είναι ο χειρότερος σύμβουλος· η αγορά θα παγώσει, όχι μόνο από την έλλειψη ρευστού, αλλά και από την υπεραντίδραση του φοβισμένου πολίτη, που θα αρνηθεί να αναλάβει πρωτοβουλίες, ακόμη και να συνεχίσει ομαλά την προϋπάρχουσα οικονομική δράση του. Ο φοβισμένος παγώνει τα πάντα: την αγορά, τη δουλειά του, τον εαυτό του.

Η φοβισμένη αντίδραση δεν είναι συναίνεση, δεν είναι συνειδητή επιλογή για θυσίες ενόψει της εξόδου από την κρίση, είναι τυφλή υποταγή. Ο έντρομος πολίτης μπορεί πολύ εύκολα να πάψει να είναι έλλογος πολίτης. Εφόσον δεν έχει κατανοήσει τη φύση της κρίσης, το χρόνο που απαιτείται για προσαρμογή, τους όρους εξόδου, το πλαίσιο αναδιοργάνωσης της πολιτείας και της οικονομίας, θα παραμένει άλογος και απρόβλεπτος στις αντιδράσεις του. Η παρατεταμένη ύφεση μπορεί ευκολότατα να οδηγήσει τον φοβισμένο πολίτη, από την υποταγή και το πάγωμα, στην ανάφλεξη και την έκρηξη, σε διαδικασίες διάλυσης του κοινωνικού ιστού.

Η κυβέρνηση και ο πολιτικός κόσμος, υπεύθυνοι κατά μέγα μέρος για τη σημερινή κρίση, οφείλουν πρωτίστως να διασκεδάσουν τους δικαιολογημένους φόβους των πολιτών, ως προς τη διάρκεια και την ένταση της ύφεσης, με δυναμικές πρωτοβουλίες για ανάπτυξη, ειλικρινείς εξηγήσεις, ανάληψη ευθύνης, προσφορά παραδείγματος. Προ πάντων με γρήγορες, αιτιολογημένες αποφάσεις. Και δράση. Τώρα.

http://vlemma.wordpress.com/