Αστειατόριον Του Γιώργου Σκαμπαρδώνη

Η έρμη η πόλη

Πολλοί κόπτονται, διαμαρτύρονται, φωνάζουν, σκίζουν τα καλσόν τους για τη Θεσσαλονίκη και το τι θʼ απογίνει αυτή η έρμη η πόλη, αλλά οι περισσότεροι δεν μπορούν να δούνε έναν υποψήφιο δήμαρχο έξω από τη δική τους ιδεολογία -τώρα, θα πεις, τι απέμεινε απʼ τις ιδεολογίες είναι ένα άλλο θέμα, αλλά και να μην υπάρχουν, κάποιοι επιμένουν στην ύπαρξή τους γιατί αλλιώς δεν μπορούν να βρούνε λόγο υπάρξεως οι ίδιοι. Πρώτα πάει το ιδεολόγημα ή το κόμμα κι ύστερα έρχεται η πόλη, οπότε νόθες οι κραυγές και ημίαιμο το ενδιαφέρον.
Και αν εσύ προτείνεις κάποιον, το πρώτο που θα σκεφτούν είναι: σε ποιο χώρο ανήκει ιδεολογικά, κι όχι αν έχει τις ικανότητες, εφόσον κύριο προσόν θεωρείται το να είναι δικός μας. Κατά το γνωστό που είπε ο συγγραφέας:
“Μπορεί αυτός να είναι κάθαρμα, αλλά είναι ένα δικό μας κάθαρμα”.
Από κει προκύπτει και όλη η εμπλοκή, κι από το ότι, και καταρχήν, τα κόμματα, σε επίπεδο κορυφής, σκέφτονται ακριβώς έτσι: βλέπουν την πολύπαθη τοπική αυτοδιοίκηση ως πεδίο βολής όπου ασκούνται βρίζοντας ιδεολόγοι φαντάροι υποδεικνυόμενοι άνωθεν και καθόλου πολίτες ανεξάρτητοι, που δεν προσκύνησαν (μπουγιουρούμ, εφέντη μʼ), ούτε καν ζήτησαν τη συγκατάβαση των κομμάτων για να κατέβουν -άρα είναι απαράδεκτοι και ανάξιοι, ανεξάρτητα αν αξίζουν ή αν είναι για τα μπάζα. Από έναν ικανότατο ανεξάρτητο υποψήφιο (σπάνιο είδος) είναι πάντα προτιμητέο ένα κομματικό τεριέ, ή ένας αυτιστικός, αλλά διαποτισμένος με τα ιδεώδη ή με τα συμφέροντά μας. Από κει ξεκινάει η στρέβλωση και η κακοδαιμονία.
Δεν είναι μέσα στα όρια της σκέψης τους ότι κάποιος μπορεί να είναι ικανός και να μην ανήκει στο κόμμα τους. Μόνο το κόμμα τους βγάζει ιδιοφυΐες κι όλοι οι άλλοι των άλλων κομμάτων, και οι ανεξάρτητοι αντιμετωπίζονται καταφρονετικά και ως alien. Αλλά και να αναγνωρίζουνε μέσα τους (κατʼ εξαίρεσιν) κάποιον ως άξιο, δεν θα τον υποστήριζαν, καθότι προέχουνε τα κουκιά, το βιζούνι της ιδεολογίας, οι εμμονές, οι ρόλοι, η κομματική στρούγκα κι όλα εκείνα που τόσο βοήθησαν κάποιους να έχουνε ωροσκόπιο τα τελευταία χρόνια. Άρα, για ποια πόλη μιλάμε; Και ποιος έχει γκαϊλέ για τη Θεσσαλονίκη -ίσως ναι, αλλά σε δεύτερο επίπεδο.
Και το έργο μάλλον θα επαναληφθεί άλλη μια φορά -κατά το αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων. Μόνο που δεν θα αποθάνει καθόλου η ψυχή τους, αλλά μάλλον θα τα τινάξει η πόλη, τελικώς.
Και είναι και η κακόζηλη συμπεριφορά κάποιων αξιωματούχων που θα μπορούσανε να πάρουν τον δήμο, αν κατέβαιναν, αλλά δεν αντέχουνε να δούνε τον εαυτό τους στον χθαμαλό ρόλο του δημάρχου, εφόσον τον ατενίζουνε στον καθρέφτη μόνο ως υπουργό, τουλάχιστον -η Θεσσαλονίκη είναι λίγη γιʼ αυτούς, δεν χωρεί το μεγαλείο τους, ασφυκτιούν. Ίσα ρε μεγάλε. Αν δεν σε χωράει η πόλη, πήγαινε να εκλεγείς στην Αθήνα.
Οπότε, δεν θα γίνει εύκολα η υπέρβαση. Πάντως οι πρωτοβουλίες της Χρύσας, προ ημερών, του Μπουτάρη, λίγο πιο πριν, και άλλων για συνεννόηση και κοινό υποψήφιο είναι πολύ θετικές. Είναι πιθανό να καταλάβουν όλοι; Ζόρικο το βλέπω.
Δημοπρασίες
Ρε μανία να βάλουνε τον ανδριάντα του εθνάρχη στην πλατεία Αριστοτέλους! Και να ʼρθούνε μετά οι άλλοι, δικαιωματικά, να βάλουνε απέναντι τον ανδριάντα του Αντρέα -αν μάλιστα κερδίσει τον δήμο το ΚΚΕ, θα δούμε και τον Νίκο Ζαχαριάδη ενδιάμεσα.
Από μια μεριά έχουνε δίκιο, με το άγαλμα. Τι φιλόσοφος Αριστοτέλης, τι Καραμανλής. Ίσα κι όμοια.
Και πάλι καλά. Αφού δεν σκέφτηκαν να βάλουν το άγαλμα εντός του Θερμαϊκού, σε μέγεθος φάρου…
Ή, ακόμα καλύτερα: να το τοποθετήσουν πάνω στον Λευκό Πύργο, με τα μάτια στραμμένα προς τις Σέρρες.
Παιδιά, υπάρχει μια διαφορά: άλλο ο Αχιλλεύς της Ιλιάδος, κι άλλο Αχιλλέας Καραμανλής.
Γεμάτο πιστόλι στο τραπέζι της οικονομίας, πιστόλια οι αντιεξουσιαστές, Καλάσνικοφ οι ποινικοί. Κρήτη ζεις, εσύ μας οδηγείς.
Το ʼγραψε κι ο Βιργίλιος: “Arma virumque cano...”.
(Τα όπλα και τους άνδρες ψάλλω…).
Πάνω από 100.000 ευρώ βρέθηκαν σε αυτοκίνητο του “Επαναστατικού Αγώνα”. Τον καπιταλισμό πολλοί εμίσησαν, το χρήμα ουδείς.
Στην άδεια γιάφκα βρήκαν πυρίτιδα. Τι να την κάνεις; Με τα σημερινά μέσα είναι καλύτερα, αντί πυρίτιδα, να βρεις πιτυρίδα.
Τι να τα κάνεις τα ομόλογα - υπάρχει καλύτερη λύση: μια κλήρωση Τζόκερ κάθε μέρα.
Και την επανάσταση, τι να την κάνεις; Κέρδισε ένα τζόκερ να γλιτώσεις διά παντός από τον καπιταλισμό.
Ψαλίδισαν τις αρμοδιότητες της Λούκας. Εξάλλου το προφητεύει και το δημώδες:
“Τι γύρευες Λούκα μʼ, τι χάλευες, στο Μέτσοβο, στη ράχη…”
Κόβουν συντάξεις, προσθέτουν χρόνια. Με την ανακομιδή των οστών παίρνεις και το εφάπαξ.

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ''ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ''