Ποιοι πλήγωσαν Του Γιώργου Σκαμπαρδώνη

 Του Γιώργου Σκαμπαρδώνη
Ο πρόεδρος της ΝΔ λίγο πριν αναλάβει την αρχηγία του κόμματος επαγγελόταν την ανανέωση της ιδεολογίας της ΝΔ. Τώρα, τι θα πει “ιδεολογία” είναι ένα περίπλοκο θέμα.






Πάντως, κάτι τέτοιο δεν το έχει προσπαθήσει μέχρι στιγμής κι εκείνο που κάνει είναι να αναλίσκεται σε εσωκομματικές αψιμαχίες, βοηθούσης και της Ντόρας, που, κακόζηλα και χωρίς τακτ, επιδίδεται στην υπονόμευση Σαμαρά, διαιωνίζοντας την παλαιά κακοδαιμονία με τρόπο, πια, απροσχημάτιστο. Τρίβει τη ράχη της στην γκλίτσα, επίμονα, προκλητικά.

Κι εκείνο που επαναλαμβάνει ο κ. Σαμαράς είναι ότι πρέπει να τεθούν εκτός ΝΔ “όσοι πλήγωσαν την παράταξη”. Αυτό το βαρετό κλισέ προβάλλεται για έναν λόγο: για να αποσυνδεθεί η συνολική ευθύνη του κόμματος από την πενταετία της ανικανότητας και της καταστροφής, και να φορτωθεί σε μερικά λαμογιέν της ΝΔ, που μπλέχτηκαν σε σκάνδαλα. Αλλά δεν ήταν τα σκάνδαλα που οδήγησαν στην ήττα, δεν ήταν η όποια ηθικολογία, αλλά η ουσία της άνωθεν και της συνολικής πολιτικής που απέτυχε. Εκεί είναι το ζήτημα, εκεί βρίσκεται το ζουμί και τα λοιπά είναι αποπροσανατολισμός. Δεν πλήγωσαν κάποιοι την παράταξη, αλλά η παράταξη ολόκληρη πλήγωσε τη χώρα, και κυρίως εκείνοι που έπαιρναν τις κρίσιμες πολιτικές αποφάσεις για τα σημαντικά ζητήματα είναι που μας πήγαν στο παγόβουνο -άρα: εκεί πρέπει να στραφεί η κριτική και η αυτοκριτική και η αναδιατύπωση κι όχι στους μικροαπατεώνες ή σε κάποιους της ΝΔ που έχωσαν το χέρι στο περγαμόντο.

Εκείνο που χρειάζεται είναι -όπως σε κάθε κόμμα που βρίσκεται σε ανάλογη περίσταση- μια γενική αναβάπτιση, με συνειδητοποίηση και παραδοχή των λαθών. Κι αυτό να γίνει με τόλμη, με σκληρότητα, χωρίς έλεος και ωραιολογίες. Χωρίς να υπολογιστεί ποιος θα στενοχωρηθεί και ποιος θα φωνάξει -δύσκολο βέβαια, όταν βλέπεις τον Αλογοσκούφη να βγαίνει και να καμαρώνει για τα οικονομικά του και άλλοι να νιώθουνε περήφανοι που οδήγησαν την Ελλάδα στο χείλος του λάκκου.

Μʼ αυτά και μʼ αυτά δεν ξανακερδίζεται καμιά αξιοπιστία -απλώς ο κοσμάκης λέει ότι αυτοί, ή είναι ανάλγητοι, ή δεν έχουν αίσθηση ποιανού το σπίτι καίγεται, ποιανού μαντρί καπνίζει. Και αν όλα αυτά ακούγονται κάπως σκληρά, να πούμε ότι η πραγματικότητα είναι σκληρότερη και ουκ έστιν χρόνος.

Και το θέμα δεν είναι διαγραφές ή μη, αλλά πραγματικός εξαγνισμός (στο βαθμό που μπορεί να γίνει) και κυρίως επανατοποθέτηση, δυναμική προοπτική και ανεύρεση της ιδεολογίας: καταρχήν εξορκισμός της άποψης ότι η εξουσία είναι λάφυρο, εξορκισμός της πελατειακής αντίληψης, και επιστροφή σε έναν νέο πατριωτισμό, σε συνδυασμό με την πνευματικότητα, που τόσο έχει απεμπολήσει η δεξιά παράταξη. Έναν νέο πατριωτισμό, όχι όσον αφορά τα εξωτερικά θέματα όπου είναι μάλλον αυτονόητος, αλλά τη διοίκηση με εντιμότητα, με βάση αξιολογικές ιεραρχίες, και το συμφέρον της χώρας κι όχι το ρουσφέτι του ψηφοφόρου και την ιδιοτέλεια του βουλευτή -μπορεί να ξεριζωθεί αυτή η αντίληψη; Δύσκολο το βλέπω. Ο κ. Σαμαράς έχει δουλειά, αλλά το πιο σημαντικό είναι η σωστή στόχευση, ο σύνολος οραματισμός, και τα εγγενή προβλήματα ιδεολογίας. Τι να την κάνεις τη συζήτηση περί του ποιοι πλήγωσαν πριν, αν υπάρχει φόβος συνολικής χαριστικής βολής;
 
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ''ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ''